De derde week begon met een ochtend koffie plukken. Een tijdrovend werkje, omdat per struik alleen de voldoende gerijpte bonen geplukt moeten worden, en ze rijpen niet allemaal even snel. Bovendien moet het steeltje waar ze aan groeien aan de struik blijven zitten, omdat er anders geen nieuwe bonen meer aan groeien. Even snel een steeltje 'ritsen' is er dus niet bij. De bonen moeten echt stuk voor stuk met enige voorzichtigheid worden geplukt. Bovendien stikt het van de spinnen en de muggen tussen de struiken. Zelfs de 'locals' pakken zich helemaal in, inclusief hun gezicht, als ze koffie plukken. De tijd die het kost om de bonen te plukken, pellen, drogen en roosteren weegt nauwelijks op tegen de opbrengst. Vandaar dat veel koffievelden hier niet meer worden bijgehouden en verwilderen. Als alle koffiedrinkers een ochtend koffie zouden plukken zou niemand meer overtuigd hoeven worden van het nut van 'eerlijke' of Max Havelaar koffie. Na de lunch was het weer tijd voor het pellen van maïs. Al met al een relatief rustig maar leerzaam dagje.

De dinsdag gingen we eindelijk 'echt' archeologisch werk doen. Jhon, één van beide archeologen op het project was terug uit Cusco en kon mee om de vorige week geprepareerde ruïne in kaart te brengen. Een grote tegenvaller was de blokkade van de weg de berg op naar de ruïne: een grote graafmachine stond midden op de smalle weg met een lekke band en kon geen kant op. Daardoor moesten we bijna anderhalf uur lopen om de ruïne te bereiken, maar het gaf wel gelegenheid om een paar mooie foto's van de bergen en het dal te maken.

Peru is verdeeld in drie klimaatzones: de costa (kust), de sierra (bergen) en de selva (oerwoud/regenwoud). Huyro ligt op de overgang van sierra en selva in een gebied dat het nevelwoud (cloudforest) wordt genoemd. Op de foto's is goed te zien dat de naam terecht is. Prachtige wolkenformaties en soms mistflarden die delen van de vallei en bergtoppen aan het oog onttrekken.

Na de onverwachte wandeling begon het in kaart brengen van de ruïne. Een langzaam, precies en geduldig werk. Eerst werd de oriëntatie van de ruïne bepaald en op de noord-zuid en de oost-west as werden touwtjes gespannen over het middelpunt van de ruïne. Daarna werden op de assen en snijpunten na elke meter piketpaaltjes geslagen en werd een raster van lijnen gespannen. Vervolgens werd dit uitgebreid gefotografeerd. Daarna werd de positie van de muren en alle grote objecten (boomstronken, stenen) nauwkeurig opgemeten en ingetekend op millimeterpapier. Nadat dit gebeurd was was het tijd om huiswaarts te keren. Geen hoogstaande klus, maar wel de eerste echte kennismaking met archeologie. De volgende dag gingen we terug (de graafmachine was gelukkig weg, waardoor we tot dicht bij de ruïne konden komen met de auto) om de ruïne verder te exploreren en te beginnen met het graafwerk. De losse toplaag werd voorzichtig met kwasten verwijderd en daarbij werden al een paar scherfjes Inca aardewerk gevonden. Volgens de archeoloog beloofde dat veel goeds voor de diepere lagen, met een gerede kans dat ook pre-Inca aardewerk gevonden zou worden. Vermoed werd dat de ruïne pre-Inca was, en door Inca's was overgenomen. Omdat komend weekend acht vrijwilligers (waaronder ik) naar Machu Picchu zouden gaan werd bij terugkomst een presentatie gegeven over wat we daar zouden zien en wat achtergronden. Een boeiende en goede voorbereiding op ons bezoek. Omdat de Machu Picchu groep vrijdag al vroeg zou vertrekken werd de wekelijkse schoonmaak dit keer op donderdagochtend gedaan. 's-Middags weer naar de bibliotheek om de kinderen twee uurtjes bezig te houden. Vrijdagochtend begon ons Machu Picchu avontuur, maar daarover later meer.