Dagelijkse rituelen

Ik heb al beschreven hoe de eerste week in El Establo verliep. Nu iets meer over de dagelijkse rituelen en de taakverdeling in El Establo.

De coördinator van de activiteiten op El Establo is Dan O\'Shea, een Ier die eerst als vrijwilliger op El Establo heeft gewerkt en is blijven hangen. Amerigo en Isa wonen op El Establo en verzorgen de levende have, ons eten en het transport en de begeleiding naar de archeologische vindplaatsen. \'sOchtends vroeg komt Patty met dochtertje Bella op haar rug vanuit Huyro naar El Establo gelopen om mee te helpen met koken en andere huishoudelijke activiteiten, zoals wassen. De afwas wordt door de vrijwilligers gedaan.

Het ontbijt (om 7 uur of half 8) lijkt op wat wij gewend zijn: brood, thee, koffie en soms zelfgemaakte kaassoufflees. Daarnaast zijn er bananen in overvloed van eigen pluk. Beleg is beperkt tot jam of een caramelpasta, dus de met de schoolspullen meegekomen pindakaas en vooral de nutella werden met luid gejuich ontvangen. De lunch is de belangrijkste maaltijd van de dag en bestaat uit warm eten: rijst, aardappelen of pasta (vaak gecombineerd), met saus en verschillende groenten. sAvonds soms restjes van de middag, of brood of soep. Het eten op El Establo is eenvoudig, maar lekker en voedzaam. Gezien de soms lange wandelingen en fysieke activiteiten is dat laatste geen overbodige luxe. Andere in Peru veel gegeten voedingsmiddelen zijn quinoa (een graansoort) en yucca (ook bekend als maniok of cassave), een wortel met erg weinig smaak en erg droog. Daarnaast geldt \'cuy\' (cavia) in Peru als een delicatesse.

Hoewel het ontbijt niet heel erg vroeg is ben ik meestal rond 6 uur wakker: er zijn geen gordijnen in de slaapzaal en tegen die tijd wordt het licht. Het ochtendritueel bestaat uit wassen, aankleden en insmeren met zonnebrandcreme en anti-muggenspray. De muggen en zandvlooien zijn een plaag waar niet aan te ontkomen valt. Ondanks de hoge temperatuur werken we in lange broeken en mouwen, hoewel sommige vrijwilligers inmiddels de strijd hebben opgegeven en in t-shirt werken. s-Avonds koelt het wel sterk af en is een fleece handig. Ook een warme slaapzak is gewenst, vooral ook omdat er geen glas zit in de ramen van El Establo, alleen een hor tegen de muggen. In Cusco (verslag volgt) sliepen we onder 4 dekens.

Het archeologische werk is behoorlijk inspannend, zeker ook omdat we vaak een eind moeten klimmen voordat we op de gewenste plek zijn. Deze week was dat drie dagen zweten en vies worden. De douche aan het eind van de dag is zeer welkom, maar we hebben er maar een, dus moeten op onze beurt wachten. Dat geeft wel tijd om de machetes te slijpen voor de volgende dag.

Aan het eind van de dag zijn we over het algemeen zo moe dat we rond half tien de slaapzak induiken. De jongere garde blijft soms nog wat langer hangen, maar echt laat wordt het niet.

Keek op de week

Keek op de week Een week in El Establo op het Inca project: wat houdt dat zoal in? Om te beginnen is geen week hetzelfde heb ik me laten vertellen, maar bij deze een globaal overzicht van de activiteiten die we deze week hebben uitgevoerd (voor foto\'s zie serie 2). De maandag begon rustig met een introductie, rondleiding en uitleg voor de nieuw gearriveerde vrijwilligers door Dan, de project coördinator. Alleen \'s middags werden we een uurtje aan het werk gezet om mais te pellen, en dat leverde al meteen de eerste blaren op. \'s Avonds volgde een korte uitleg voor allen over de werkzaamheden bij het in kaart brengen en laagje voor laagje vrijmaken van een ruïne. Het betere \'schep en kwastjeswerk\', zeg maar. Mogelijk dat we dat volgende week gaan doen.

De volgende dag begon het echte werk: een ruïne vrijmaken van overwoekerend onkruid met behulp van machetes, snoeischaren en door handmatig onkruid uit de grond te trekken. Daarbij natuurlijk goed oplettend dat de ruine zelf niet (verder) beschadigd wordt. Ondanks de meegebrachte werkhandschoenen leverde een dag \'machete zwaaien\' weer een paar nieuwe blaren op. Na het avondeten (homemade pizza) werd een quiz gespeeld die door twee vrijwilligers was voorbereid. Obscure vragen over Harry Potter (de boeken, niet de films) en Star Wars zijn niet mijn sterkste kant, maar een paar van mijn teamgenoten waren gelukkig wel goed ingewijd in deze materie, dus na de laatste vraag stonden we voor. De laatste opdracht was het naspelen van een \'saber fight\' (voor de niet Star Wars ingewijden: een lichtzwaard is een soort laserzwaard dat gebruikt wordt door de jedi\'s (en dat ga ik niet verder toelichten)), en dat \'gevecht\' werd helaas verloren door ons team. Het geeft je een idee waar de interesses van een aantal van onze vrijwilligers liggen.

Woensdag stond in het teken van het sociale aspect van het project: het schilderen van de kleuterschool en het maken van oefenborden om de kleuters te leren tot tien te tellen. Deze borden zijn een initiatief van Projects Abroad en zijn inmiddels zo\'n succes dat alle (kleuter)scholen in de omgeving ze willen hebben. Eerst worden er twee kinderhandjes en tien gaatjes voor knikkers uitgefreesd (zie foto serie 2) en daarna worden er verschillende vormen op het bord getekend waarmee op verschillende manieren geoefend kan worden met de cijfers en ook met optellen (tot tien). De wekelijkse voetbalwedstrijd met de lokale leraren en onderwijzers ging dit keer om onbekende redenen niet door.

De donderdagochtend draaide om mais: eerst oogsten, daarna de kolven ontdoen van alle bladeren en vervolgens weer een klein uurtje kolven pellen. De donderdagmiddag is gereserveerd voor sociale activiteiten voor de jeugd in de lokale bibliotheek. Kinderen van 5 tot 15 jaar komen naar de bibliotheek om te worden beziggehouden door de \'gringos\' en ook nog iets op te steken. Veel spelletjes gericht op het leren van Engelse woordjes, maar ook gewoon \'bezigheidstherapie\'. De moeder van een van de reeds aanwezige vrijwilligers had me gevraagd om op verzoek van haar dochter \'wat spulletjes\' mee te nemen voor de bibliotheek, omdat er bijna niets was om de kinderen bezig te houden. Dat resulteerde in een koffer vol spelletjes, tekenspullen, wandkaarten en een globe, hetgeen met zeer veel enthousiasme in ontvangst genomen werd. Voorlopig genoeg materiaal om de kinderen eindeloos bezig te houden.

Op vrijdagochtend wordt er schoongemaakt in El Elstablo, en veel vrijwilligers vertrekken daarna naar Cusco of andere plaatsen om in het weekend iets meer te zien van de omgeving en de vele bezienswaardigheden. Ik ga naar Cusco, samen met de twee andere \'oudjes\' in de groep. Daarover meer in de volgende blog.

Eerste indrukken

Op vrijdagochtend ben ik vroeg vertrokken voor mijn reis naar Lima via Parijs. De volgende dag ging de reis verder met een mooie vlucht over de Andes (zie luchtfoto in serie 1) naar Cusco, de \'navel van de wereld\'. Aldaar werd ik opgewacht door een medewerker van Projects Abroad en een eerder die ochtend gearriveerde vrijwilligster uit Canada. Vanuit Cusco ging de reis verder naar Urubamba, alwaar wij werden ondergebracht bij een bijzonder vriendelijk gastgezin. Na een korte wandeling door Urubamba (zie foto markt) vroeg naar bed om de jetlag te verwerken en fit te zijn voor de lange rit van de volgende dag naar Huyro en El Establo, ons verblijf voor de komende maand.

El Establo is, zoals de naam al aangeeft, een tot woonverblijf verbouwde schuur en wordt omringd door een groot stuk land waar allerhande fruitbomen, planten en (koffie)struiken en groenten groeien. Met de eveneens aanwezige kippen, eenden, ganzen en cavia\'s is El Establo volledig zelfvoorzienend. Nu er sinds kort ook electriciteit en warm water beschikbaar is begint het zowaar een aangenaam verblijf te worden. In serie 1 staan een aantal foto\'s van interieur en exterieur van El Establo.

Er zijn op dit moment 10 vrijwilligers in El Establo, afkomstig uit Canada (3), Nederland (3), Ierland, Schotland, Denemarken en Frankrijk. Het merendeel is tussen de 18 en 24, maar gelukkig zijn er ook twee vrouwen van meer mijn leeftijd: een van 38 en een van 54 jaar. Hoewel we allemaal jong van geest zijn is een weekend in Cusco met veel drinken en feesten toch niet meer helemaal ons ding.

Na een korte introductie door coördinator van de werkzaamheden was mijn eerste klus helpen met het pellen van de gedroogde mais voor de kippen. Dat leverde meteen de eerste blaren op. Vandaag was de eerste echte ´archeologische´ uitdaging: het vrijmaken van een Incaruïne van overwoekerd oerwoud met behulp van machetes. Weer vier blaren erbij....

Wordt vervolgd.